Vurma Güzel Vurma

Aydın Sever - 30 Nisan 2017

Andy Wachowski ve Larry Wachowski kardeşlerin başarılı ilk filmleri "Bound" dan sonra yönettikleri ikinci film olan 1999 tarihli felsefi bilimkurgu The Matrix serisinin ilk filmi görselliği, atmosferi, alt metin yönünden oldukça zengin senaryosu ile 2000'li yıllara damgasını vurmuş ve bir fenomene dönüşmüştür. 63 milyon dolara çekilen film dünya çapında 463.5 milyon dolar hasılata ulaşmıştır. Tabi bu durum doğal olarak sonradan ticari düşünülüp devam filmleri çekilmesine neden olmuştur. Bunlar ilk filmin felsefi yanını aratan daha çok aksiyonun ağırlıkta olduğu filmler olarak sinemaseverlerin hafızalarında yer almıştır.

İlk filmin yeri izleyicilerde her zaman ayrıdır. Senaryosu birçok farklı okumaya açık olan film izleyicilerde değişik algılar oluşturmuş kimi anarşizmden girmiş kimi ise muhafazakâr yaklaşarak hikayeyi İsa boyutuna taşımıştır. Bunlar filmin entelektüel boyutu olarak değerlendirilirse The Matrix'in diğer bir boyutu da iyi bir dövüş filmi olmasıdır. Filmde dövüş koreografı olan Yuen Woo-Ping'in özenle hazırladığı bale tadında dövüş sahneleri mükemmeldir. Filmin dövüş sahneleri daha sonra birçok filme referans olmuştur.

Klasik sahnemiz filmin açılış sahnesidir. Trinity (Carrie Anne Moss), Matrix'e giriş yapmış ve hemen ajanlar tarafından takibe alınmıştır. Ajanların dışında aynı zamanda polis de Trinity'nin peşine düşmüştür. Arkası dönük bir şekilde silahlı polis memuruna yakalanan Trinity elleri kafasının arkasında beklemektedir. Ani bir dönüş yaparak polis memuruna hamlesini yapar ve havada tekme atmak için pozisyonunu alır. Bu sırada slow motion a geçilir. Kameramız Trinity'nin solundan başlayarak bu müthiş görselliği bize açı açı slow motion la verir ve 180 derece hareketini tamamlayarak bunu olağanüstü bir estetikle görsel bir şölene dönüştürür. Bu görsellik filmin siyah ve yeşilin hakim olduğu mizanseni ve trinity'nin çizgi roman tadındaki kıyafet ve saç şekliyle desteklenir. Trinity rolünde Carrie Anne Moss çok iyi bir seçimdir. Filmi ve özellikle bu sahneyi fiziksel görüntüsüyle çok iyi tamamlar. Bir yönetmen tercihi olarak sahne bu şekilde değil de normal bir şekilde çekilseydi  yaptığı etkinin onda birini yapmayacaktı kuşkusuz. İşte bir yönetmenlik harikası olan ve sinemanın bir yönetmenlik sanatı olduğunu bir kez daha hatırlatan o enfes sahne :

ve işte bu sahnenin kamera arkası: